วันเสาร์ที่ 21 กันยายน พ.ศ. 2556

กาพย์ยานี11


ตัวอย่างคำประพันธ์
สิบเอ็ดบอกความนัยหนึ่งบาทไซร้องพยางค์
วรรคหน้าอย่าเลือนรางจำนวนห้าพาจดจำ
หกพยางค์ในวรรคหลังตามแบบตั้งเจ้าลองทำ
สัมผัสตามชี้นำโยงเส้นหมายให้เจ้าดู
สุดท้ายของวรรคหนึ่งสัมผัสตรึงสามนะหนู
หกห้าโยงเป็นคู่เร่งเรียนรู้สร้างผลงาน
อ.ภาทิพ ศรีสุทธิ์

คณะ
กาพย์ยานี ได้ชื่อว่ายานี ๑๑ เพราะ จำนวนพยางค์ใน ๒ วรรค หรือ ๑ บรรทัด
รวมได้ ๑๑ พยางค์
๑ บท มี ๔ วรรค วรรคหน้า ๕ พยางค์ วรรคหลัง ๖พยางค์
สัมผัสระหว่างวรรค
ใน ๑ บท มีสัมผัส ๒ คู่ สังเกตจากแผนผังและตัวอย่าง (คำสัมผัสในที่นี้คือสัมผัสสระ หากไม่เข้าใจ
คลิกที่วงเล็บนี้เพื่อศึกษาเรื่องคำสัมผัสสระ)
เพราะครูผู้นำทางใช่เรือจ้างรับเงินตรา
พุ่มพานจึงนำมากราบบูชาพระคุณครู
สัมผัสระหว่างบท 
พยางค์สุดท้ายของบทต้น สัมผัสกับพยางค์สุดท้ายของวรรคที่ ๒ของบทถัดไป
ตัวอย่าง

เพราะครูผู้นำทางใช่เรือจ้างรับเงินตรา
พุ่มพานจึงนำมากราบบูชาพระคุณครู
หญ้าแพรกแทรกดอกไม้พร้อมมาลัยอันงามหรู
เข็มดอกออกช่อชูจากจิตหนูผู้รู้คุณ
คลื่นใจอาลัยคลื่นชีวิต
คลื่นคลั่งทะเลโถมกระหน่ำโหมทะเลคน
คลื่นซัดระบัดชลเฉกจะล้างฤๅอย่างไร
ยิ้มแย้มแต้มเกลื่อนอยู่มินึกรู้เหตุการณ์ใด
ธรณีพิโรธไยจึงเข่นฆ่าประชากร
ฟ้าดินดาวเดือนดับคณานับขจายขจร
เสียงร่ำด้วยร้าวรอนร้องหวีดหวาดทะเลตรม
สายตาที่แตะต้องทุกที่ท้องล้วนทุกข์ถม
ซากศพกลางเลนตมสู้แดดลมอย่างเดียวดาย
ฟ้าพรากจากอกฟ้าปวงประชาพาขวัญหาย
"พุ่ม"เพิ่งฉกรรจ์กายลาลับหมายกรายเยี่ยมฟ้า
คลื่นใจจึงรวมจิตร่วมอุทิศคลื่นศรัทธา
.สยบคลื่นยักษาร่วมเยียวยาด้วยคลื่นใจ
อ.ภาทิพ
30/12/2004 11:11

ฝันร้าย ๑
.เพราะงามจึงตามฝันจิตมุ่งมั่นมุ่งหมายมา
หลายชาติหลายภาษาร่วมชะตาชมอ่าวงาม
หัวเราะระเริงรื่น.แสนสดชื่นอ่าวสยาม
บ้างมองฟ้าสีครามวิ่งไล่ตามโล้คลื่นลม
บัดเดี๋ยวน้ำเหือดหายม้วนกลับคล้ายจะขู่ข่ม
.สรรพสิ่งต่างดิ่งจมหวีดระงมตะลึงลาน
งงงงแล้วคงนิ่งเกินไหวติงแม้คืบคลาน
คลื่นคลั่งเข้าสังหารสุดแรงต้านรักษาตัว
พ่อแม่เหลียวแลลูกเจ้าบุญปลูกร้องระรัว
มือหมายคว้าไขว่ทั่วโคลนขุ่นมัวกลบเกลื่อนกาย
ใจหายตายทั้งเป็นสุดลำเค็ญใต้โคลนทราย
.ใช่เป็นเช่นฝันร้ายหมื่นชีพวายใต้หาดงาม
อ.ภาทิพ

                                คลื่น ๓
ภูเก็ตเพชรเพริศแพร้วเลือนลับแล้วทะเลคราม
ธันวาสี่เจ็ดคร้ามทุกเขตคามเหลือร่องรอย
รอยร้างพร่างพร่าเกลื่อนร้านเรือเรือนร้างคนคอย
คอยคนหลายวันคล้อยเพียงศพลอยที่เยือนมา
น้ำตาจึงพร่าพร่างทุกก้าวย่างอนาถา
ศพซากลากนำมาไร้ชีวาไร้แรงลม
ลมแรงแห่งเกลียวคลื่นอ้าปากกลืนชีวิตจม
จมจ่อมพร้อมทับถมโศกเศร้าซมผู้พบพาน
พานพาหาคนรัก วันสู่ปักษ์จักร้าวราน
รานร้าวนั้นเนิ่นนานเพราะล่วงกาลมิผ่านพบ
พบเพียงเสียงร่ำไห้ทั้งเทศไทยมาบรรจบ
จบกิจคิดเรื่องรบมาสมทบช่วยคลี่คลาย
คลายทุกข์ที่โศกเศร้าเพื่อบรรเทาเยียวยากาย
กายใจไม่สบายจงเลือนหายร้ายจากภูฯ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น